DRUMSPIRATIE

Zo wat ben ik lekker bezig geweest!

Als kind had ik al een fascinatie voor Egypte, de piramides, de farao’s al het goud dat er blonk, de symbolen, het mystieke, heerlijk.

Maar vooral de Ankhen die boeide me echt toen al. En nog steeds vind ik ze prachtig. Die stond dus al best een tijd op mijn verlanglijstje. Tot ik er op internet eentje vond een mooi hangertje, wauw die is voor mij dacht ik. Afijn ik had m’n Ankhje mooi om toen mijn kleinzoon (16) me met een bezoek verraste. Mooi oma die hanger zei hij, heb je die zelf gemaakt?

Uuuuuhhhhh nee…. maar wat een goed idee!

Ha, ha, ha waarom had ik dat niet zelf bedacht.

En zo is het dus gekomen dat ik Ankhen ben gaan maken. Eerst materiaal speuren en bestellen; dat was al best even een klusje maar wel leuk. Dan wachten tot het geleverd wordt, dat ging best snel maar duurt altijd te lang voor een ongeduldig type als ik.

Ik had messing voor kleine Ankh hangers besteld en dik koper voor grote Ankhen, want ja als je dan toch aan de slag gaat dan meteen voor het hele pakket ha, ha, ha.

Nou en toen begon het eigenlijk pas echt want hoe ga je dat doen. Mooi rond buigen en de benen buigen dan de armen er tussen solderen. Een schuur heb ik niet maar mijn tafel in huis doet het gelukkig goed als werkbank.

Mijn gereedschapskist was ook niet helemaal klaar voor het produceren van Ankhen, maar ik hou van oplossingen zoeken en het schijnbaar onmogelijke mogelijk maken. Dus mijn huis door op zoek naar iets waar ik het koper omheen kon buigen voor de grote Ankhen en dan wel een mooie maat natuurlijk.

Ik kwam uit op het dekseltje van een jampotje, dat op een plaat hout geschroefd. Dat was al een goed begin en ook een plankje eronder waarlangs de benen moesten komen. Afijn klaar om te buigen, ja dat had je gedacht.

Het koper dacht buig zelf ik doe het niet. Ik had dus een ijzeren pijp of iets dergelijks nodig zodat ik een hefboom zou krijgen, dan ben je meteen een stuk sterker.

Weer mijn huis door en daar vond ik een driepoot visstoeltje, dopje van de poot af en over het koper schuiven en ja hoor dat ging goed, het eerste hoofd was mooi gelukt. Dat geeft dan zo’n goed gevoel daar word ik blij en enthousiast van. Het solderen was een uitdaging apart maar toen de eerste Ankhen in elkaar zaten heb ik een foto naar m’n kleinzoon gestuurd met de tekst ‘yes I did it!’

Hij bood spontaan aan om te komen helpen poetsen en polijsten want hij had wel polijstspul, heerlijk zo’n kanjer. 

Inmiddels heeft iemand een heus buigijzer voor me gemaakt, zo dat gaat echt super. Dus ja ik ben lekker bezig geweest en heb weer mooie Ankhen gemaakt.

En als ik dan zo lekker aan het studderen ben voel ik m’n takken alweer roepen. Die staan op een karretje ook in de kamer ha, ha, ha.

Ik zou ze naar boven verplaatsen maar vind het eigenlijk wel heel gezellig zo dus staan ze er nog steeds. 

Ja jongens jullie zijn hierna weer aan de beurt.

Marja Frederiks